Remote Utilities 7 został wydany

Remote Utilities to wysoce konfigurowalne i bezpieczne oprogramowanie do zdalnego pulpitu dla specjalistów IT. Można zdalnie sterować wskaźnikiem myszy, przesyłać pliki i wykonywać wszelkie inne operacje. Aktualizacja Remote Utilities do wersji 7.x.x.x ma wiele zalet, szczególnie dla użytkowników korporacyjnych w scenariuszach z wieloma użytkownikami.

Co możesz zyskać dzięki nowej wersji.

Integracja z usługą Active Directory

Jak to było kiedyś
Pobieranie komputerów z Active Directory bezpośrednio do przeglądarki (patrz rysunek poniżej) było zawsze dostępne w Remote Utilities. Do tej pory była to jedyna metoda integracji RU/AD i nie była pozbawiona wad.

Największym problemem tej metody jest to, że nie obsługuje ona scenariusza dla wielu użytkowników. Każdy administrator musiał skonfigurować integrację Active Directory we własnej przeglądarce. Inną wadą jest to, że pobranych elementów AD w przeglądarce nie można edytować. Trzeba najpierw „przekonwertować” te rekordy na zwykłe pozycje książki adresowej, aby móc edytować ich właściwości połączenia.

Nowa integracja z AD
W wersji 7 integracja Active Directory została przeniesiona na nowy poziom. Można zintegrować RU z Active Directory za pomocą Remote Utilities Server:

Serwer RU może teraz komunikować się z kontrolerem domeny AD i importować komputery do książki adresowej serwera zgodnie z harmonogramem. Można ustawić harmonogram i określić kontroler AD w dedykowanym oknie dialogowym:

Komputery AD są importowane do wyznaczonej książki adresowej serwera zgodnie z harmonogramem:

Książkę adresową serwera można synchronizować między wieloma widokami - za pomocą funkcji synchronizacji książki adresowej:

Po stronie przeglądarki można wybrać, czy chcemy używać własnych właściwości połączenia w zsynchronizowanej książce:

Dzięki integracji RU Server/AD mamy znacznie lepszą alternatywę dla zwykłego pobierania rekordów AD bezpośrednio do przeglądarki.

Scentralizowane zarządzanie kluczami licencyjnymi
Teraz można zarządzać kluczami licencyjnymi centralnie na serwerze RU i przypisywać klucze licencyjne do podłączonych przeglądarek.

Oto jak to działa. Najpierw należy dodać klucze licencyjne do serwera RU:

Podczas dodawania kluczy można ustawić dodatkowe opcje, takie jak wymuszanie na zalogowanych przeglądających używania tylko tego klucza i wyczyszczenie klucza licencyjnego w przeglądarce po rozłączeniu z serwerem:

Dodaj klucz licencyjny do kont i/lub grup utworzonych na serwerze RU:

Dodane klucze licencyjne są wyświetlane w oknie menedżera:

Jeśli przeglądarka jest zalogowana na serwerze RU i są dostępne klucze licencyjne, magazyn kluczy licencyjnych wyświetli przycisk Żądaj kluczy z serwera:

Jeśli klikniemy na przycisk, program zapyta, czy chcemy dodać klucz do tej przeglądarki:

Naciśnięcie przycisku Zastosuj ... Klucz zostanie dodany do magazynu kluczy licencyjnych przeglądarki i zarejestruje przeglądarkę.

Szybkość nawigacji transferu plików
Nawigacja/przeglądanie folderów w trybie transferu plików jest teraz znacznie szybsze niż w wersji 6.x.x.x.

Ważne: protokół przesyłania plików został przepisany od podstaw. Oznacza to, że tryb przesyłania plików będzie działał tylko wtedy, gdy przeglądarka i host są w wersji 7.x.x.x.

Nowy menedżer portów na serwerze RU
Menedżer portów to okno dialogowe, które zastąpiło poprzednio używaną listę portów. Aby uruchomić Menedżera portów, w Konsoli administracyjnej serwera RU wybierz Plik → Konfiguracja serwera, przejdź do zakładki Komunikacja i kliknij Menedżer portów:

Nadal można dodać wiele portów. Jednak teraz można przypisać różne role do różnych portów:

1. Numer portu. 
2. Filtr IP. Filtr IP na poziomie portu.
3. Użyj portu dla. Tutaj można wybrać role, które chcesz przypisać do tego portu.

Na przykład można mieć dedykowany port do połączeń serwer-przeglądarka i inny port do połączeń serwer-host.

Filtr IP na poziomie portu a globalny filtr IP
W nowym menedżerze portów każdy port ma swój indywidualny filtr IP. W zakładce Komunikacja dostępny jest również globalny filtr IP.

Korzystanie z filtrów IP na poziomie portu jest proste. Powinino się zdecydować, czy chcemy używać czarnej listy, czy białej listy, a następnie dodać żądany adres IP lub zakres adresów IP do odpowiedniej listy:
Reguły odmowy (czarnej listy) zastępują reguły zezwalania (białej listy).
Reguły globalne zastępują reguły na poziomie portu.

Na przykład, jeśli umieścimy na czarnej liście pojedynczy adres IP w filtrze globalnym i białą listę tego samego adresu IP w filtrze na poziomie portu, adres IP zostanie odrzucony/zablokowany. Jeśli jednak umieścimy na białej liście pojedynczy adres IP w filtrze globalnym i na czarnej liście ten sam adres IP w filtrze na poziomie portu, adres IP będzie nadal blokowany, ponieważ reguła odmowy, choć lokalna, nadal zastępuje globalną regułę zezwalającą.

Role portów
Do każdego portu można przypisać jedną lub więcej ról z poniższej listy.

• Połączenie z identyfikatorem internetowym (po stronie przeglądarki)
• Połączenie z identyfikatorem internetowym (po stronie hosta)
• Przeglądarka loguje się i synchronizuje książkę adresową
• Uwierzytelnianie hosta (niestandardowe zabezpieczenia serwera)

Zaznaczając te pola wyboru, mówimy programowi, do czego ten port ma być używany.
Na przykład można zdecydować, że port 5655 powinien być używany tylko do komunikacji Serwer ↔ Przeglądarka, a port 5656 powinien być używany do komunikacji Serwer ↔ Host:

Wybrane role są również wyświetlane w Menedżerze portu:

W tym przykładzie przeglądarka będzie komunikować się z serwerem RU przy użyciu portu TCP 5655, a host będzie komunikował się z serwerem RU przy użyciu portu TCP 5656.

Po co w ogóle używać ról portów?
Przypisanie oddzielnych portów dla przeglądarki i hosta w połączeniu z ustawieniem filtrów IP na poziomie portu zapewnia administratorowi systemu większą elastyczność i kontrolę nad komunikacją Serwer ↔ Przeglądarka i Serwer ↔ Host.

Na przykład, administrator systemu może zezwolić dowolnej przeglądarce na komunikację z serwerem niezależnie od adresu IP przeglądarki. Administrator systemu chce również aktywnie zapobiegać komunikowaniu się „niechcianych” hostów (np. Hostom zainstalowanym przez pracowników bez pozwolenia) z serwerem i otwieraniu dziury w zabezpieczeniach.

Koniec problemów ze skalowaniem na urządzeniach o wysokiej rozdzielczości
Narzędzia zdalne skalują się teraz dobrze na monitorach 2k/4k. Okna przeglądarki, hosta, agenta i serwera powinny dobrze skalować się przy dowolnej rozdzielczości i ustawieniach DPI.

Dziennik zdarzeń systemu Windows
Oprócz zapisywania logów do pliku Host może teraz zapisywać je w dzienniku systemu Windows.

Aby skorzystać z tej funkcji, trzeba najpierw włączyć ją w ustawieniach Hosta i ponownie uruchomić Hosta:

Te same informacje są zapisywane w obu dziennikach.

Polecamy

Remote Utilities 7

495,64 zł